Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΑΤΡΑΧΩΝ

Γενικά

Περίπου 400 εκατομμύριο έτη πριν, μερικά μέλη της sarcopterygian ομάδας ψάρια κινημένος επάνω στο έδαφος. Αυτά έγιναν τα πρώτα αμφίβια. Σήμερα, αυτά τα ζώα περνούν ακόμα τα μέρη των ζωών τους στο ύδωρ και της επιστροφής στο ύδωρ για την αναπαραγωγή. Υπάρχουν περίπου 3.000 γνωστά είδη σύγχρονων αμφιβίων, όποιος περιλαμβάνει Anura (βάτραχοι και φρύνοι), Urodela (newts και salamanders), και Gymnophiona (burrowing αμφίβια). Το αμφίβιο λέξης σημαίνει "και τις δύο πλευρές της ζωής,"προερχόμενος από το ελληνικό amphi, σημασία και των δύο, και ζωντανό ον, σημασία της ζωής.

Πέψη και έκκριση

Το χωνευτικό σύστημα του βατράχου αρχίζει με το στόμα. Οι βάτραχοι έχουν τα δόντια κατά μήκος του ανώτερου σαγονιού τους αποκαλούμενου άνω γναθιαία δόντια, όποιοι χρησιμοποιούνται για να αλέσουν τα τρόφιμα πρίν καταπίνουν. Αυτά τα δόντια είναι πολύ αδύνατα, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο ευκίνητο θήραμα σύλληψης ή ζημιάς. Αντ' αυτού, ο βάτραχος χρησιμοποιεί την κολλώδη γλώσσα του για να πιάσει τα τρόφιμα (όπως οι μύγες ή άλλα έντομα). Τα τρόφιμα κινούνται έπειτα μέσω του οισοφάγου στο στομάχι. Μετά από να χωριστεί με το οξύ στομαχιών, τα τρόφιμα προχωρούν έπειτα στο λεπτό έντερο (duodenum και ειλεός) όπου η περισσότερη πέψη εμφανίζεται. Οι βάτραχοι φέρνουν τον παγκρεατικό χυμό από το πάγκρεας και τη χολή (που παράγεται από το συκώτι) μέσω της χοληδόχου κύστης από το συκώτι στο λεπτό έντερο, όπου τα ρευστά αφομοιώνουν τα τρόφιμα και εξάγουν τις θρεπτικές ουσίες. Όταν τα τρόφιμα περνούν στο μεγάλο έντερο, το ύδωρ απορροφείται εκ νέου και τα απόβλητα διαιρούνται σε υγρά και στερεά. Τα υγρά απόβλητα πηγαίνουν στην ουρική κύστη, ενώ τα στερεά καθοδηγούνται cloaca. Όλα τα απόβλητα βγαίνουν το σώμα μέσω cloaca και της αμαρικής διεξόδου.

Νευρικό σύστημα

Ο βάτραχος έχει ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο νευρικό σύστημα που αποτελείται από έναν εγκέφαλο, νωτιαίος μυελός και νεύρα. Πολλά μέρη του εγκεφάλου του βατράχου αντιστοιχούν με εκείνους των ανθρώπων. Medulla ρυθμίζει την αναπνοή, πέψη, και άλλες αυτόματες λειτουργίες. Ο μυϊκοί συντονισμός και η στάση ελέγχονται από την παρεγκεφαλίδα. Ένας βάτραχος έχει έναν πολύ μικρό εγκέφαλο αυτό ενός ατόμου είναι πολύ μεγαλύτερο (σχετικά). Στους ανθρώπους, ο εγκέφαλος τρέχει πολλές σημαντικές διαδικασίες ζωής. Οι βάτραχοι έχουν δέκα κρανιακά νεύρα (νεύρα που περνούν τις πληροφορίες από το εξωτερικό άμεσα στον εγκέφαλο) και δέκα ζευγάρια των νωτιαίων νεύρων (νεύρα που περνούν τις πληροφορίες από τις ακρότητες στον εγκέφαλο μέσω του νωτιαίου μυελού). Σε αντίθεση, οι άνθρωποι έχουν δώδεκα κρανιακά νεύρα και 30 ζευγάρια των νωτιαίων νεύρων. Ο βάτραχος έχει ακατέργαστα μάτια και δύο ρουθούνια για τη μυρωδιά. Τα ρουθούνια έχουν τις σύνθετες βαλβίδες, αλλά καμία μακροχρόνια ρινική μετάβαση. Οι βάτραχοι δεν έχουν τα εξωτερικά αυτιά τα eardrums (τυμπανικές μεμβράνες) εκτίθενται άμεσα. Όπως στους ανθρώπους, το αυτί περιέχει τις κυκλικές μεταβάσεις που βοηθούν τον έλεγχο να ισορροπήσουν και τον προσανατολισμό.

Κυκλοφορία

Οι βάτραχοι έχουν τις τρεις-σε θάλαμο καρδιές. Όπως τους ανθρώπους, οι βάτραχοι κατέχουν ένα αριστερό και δεξιό αίθριο εντούτοις, οι βάτραχοι έχουν μια ενιαία κοιλία, ενώ οι άνθρωποι έχουν δύο. Η κοιλία περιέχει πάντα και το οξυγόνο-πλούσιο αίμα και το αίμα οξυγόνο-φτωχών. Δεν αναμιγνύουν επειδή το σωστό αίθριο βυθίζει προς τα κάτω στην κοιλία, να αναγκάσει το οξυγόνο-φτωχό αίμα που εισάγει το σωστό αίθριο για να περάσει στο κατώτατο σημείο της κοιλίας. Το οξυγόνο-φτωχό αίμα γεμίζει τα σκάφη πνευμόνων και αναγκάζει το εισερχόμενο οξυγόνο-πλούσιο αίμα στη λοξοδρόμηση στις αρτηρίες, όπου φέρνει το οξυγόνο και τις θρεπτικές ουσίες στους ιστούς. Το αίμα βατράχων αποτελείται από ένα υγρό πλάσμα που φέρνει τα στερεά στοιχεία όπως τα κόκκινα και λευκά κύτταρα αίματος.

Αναπνοή

Ένα χαρακτηριστικό των αμφιβίων είναι η ευελιξία των συστημάτων αναπνοής τους. Το δέρμα των αμφιβίων υγραίνεται από κοντά στο δέρμα. Όταν ένας βάτραχος είναι υποβρύχιος, το οξυγόνο διαβιβάζεται μέσω των ρουθουνιών (που αναγκάζουν το λαιμό για να ξεφυσήξει έξω), και συμπιέζοντας έπειτα το πάτωμα του στόματος, ποιες δυνάμεις ο αέρας στους πνεύμονες.

Μετακίνηση

Οι βάτραχοι έχουν την αλτική μετακίνηση. Αυτό σημαίνει ότι η αρχική μέθοδος μετακίνησής τους είναι από hopping, άλμα, ή πηδώντας. Τα μπροστινά πόδια ενός βατράχου είναι παρόμοια με τα όπλα των ανθρώπων. Είναι αδύνατοι και λίγης χρήσης για το άλμα. Εντούτοις, ο βάτραχος έχει τα οπίσθια πόδια που σχεδιάζονται ειδικά για το πήδημα. Αυτά τα πόδια περιέχουν ένα tibiofibula (shinbone), μηρός, και astragalus και το calcaneus (παρόμοια με τα κόκκαλα των αστραγάλων και τακουνιών ενός ανθρώπου). Οι ενήλικοι βάτραχοι τριγυρνούν στο έδαφος από hopping με τα ισχυρά οπίσθια πόδια τους.

Tadpoles, όποιοι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τα όπλα ή τα πόδια, χρησιμοποιήστε τις ουρές τους σε κυματοειδή όπως ένα ψάρι (όπως η πέρκα).

Συμμετρία

Πολλά ζώα υψηλός-κατηγορίας (συμπεριλαμβανομένης της πέρκας, αρουραίοι, και διμερής συμμετρία χαρακτηριστικών γνωρισμάτων ανθρώπων). Όλα τα αμφίβια είναι διμερώς συμμετρικά.

Ειδικά χαρακτηριστικά

Όλοι οι βάτραχοι έχουν τους αδένες δηλητήριων στο δέρμα τους. Μερικοί βάτραχοι, όπως ο βάτραχος βέλος-δηλητήριων, είναι ιδιαίτερα τοξικός. Το χημικό makeup αυτών των τοξινών ποικίλλει από τα ερεθιστικά στα παραισθησιογόνα, convulsants, δηλητήρια νεύρων, και vasoconstrictors (που ενεργούν για να στενεψουν τα σκάφη αίματος). Εντούτοις, αυτές οι τοξίνες δεν παρέχουν την ασφάλεια από πολλά αρπακτικά ζώα. Οι εδώδιμοι βάτραχοι στηρίζονται στις τροποποιήσεις δερμάτων για την προστασία. Οι πιό δηλητηριώδεις βάτραχοι χαρακτηρίζουν τα φωτεινά χρώματα για να προειδοποιήσουν από τα αρπακτικά ζώα. Υπάρχει επίσης ένας nonpoisonous βάτραχος στη Νότια Αμερική που μιμείται τα χρώματα ενός δηλητηριώδους βατράχου για να προστατευθεί. Αλλοι βάτραχοι χρησιμοποιούν την κάλυψη στο μίγμα με τα νεκρά φύλλα, λειχήνες, και άλλα περιβαλλοντικά στοιχεία. Ορισμένοι βάτραχοι αλλάζουν το χρώμα μεταξύ της νύχτας και της ημέρας, όποιος προκαλείται από το φως και την υγρασία που υποκινούν τα κύτταρα χρωστικών ουσιών και που αναγκάζουν τα για να επεκταθεί ή να συμβληθεί.